Selam;
Gerek tumblr üzerinden gerekse mail aracılığı ile "aileme açılmalı mıyım" ya da "arkadaşıma dersem nasıl karşılar" gibi sorular alıyorum sıkça. Blogumda da aileye açılmak ve Dolaptan Çıkmak (coming out) - (out olmak) - (açılmak) hakkında genel bir yazı yazmadım fakat ona yakın paylaşımlarım oldu.
> Ben Eşcinselim Anne
> Keşke Ailem Eşcinsel Dostu Olsa İdi! Mi?
ve mutlaka izlemeniz gereken
> Prayers for Bobby
Diğer bir çok blogta açılma örnekleri ile ilgili yazılar mevcut. Oraları da okumanızı tavsiye ederim. Yine tumblr'ıma gelen bir soru;
-----
Sırf sor içinde kalmasın yazdığı için soruyorum ona göre :/ yaşadığım bi olay sonrasında son zamanlarda biraz çalkantılı günler geçiriyorum. Aklıma takılan bir çok şey var ama en önemliside eşcinsel olduğumu anneme söylemek istiyorum. Annem melek gibi bi insan yaşama sebebim diyebilirim her konuda her şeyi paylaşmamı ister ama hani düşünüyorum anneme bunu söylesem ne olucak ne değişicek acaba rahatlayacak mıyım ya o melek gibi insan bu konuda ters bi tepki verirse yardımına ihtiyacım var :'(
-----
bir kaç yazı dizisi olarak devam etmeyi düşünüyorum hadi bakalım :)
Öncelikle gerek ülkemizde gerekse Dünya'da farklı olmanın nasıl karşılandığını söylememize gerek yok. Bu yüzden eşcinsel olduğumuzu biz bile kolay kolay kabullenemezken -en azından kabullenme aşamasında- başkalarından bu durumu kolayca kabul etrmesini bekleyemeyiz. Maalesef eşcinselliğin bir "seçim" olmadığını kavrayamayan beyinler (neden mutsuzluk - dışlanmak - hor görülmek - zorlu yaşam şartları - toplum baskısı - intihar vs. vs. seçilmek istensin ki?) eşcinselliği şımarıklık ve şehvet düşkünlüğü! olarak algılamaktadır.
Kişinin görünür olması ne kadar gereklidir ya da değildir dolaptan çıkmak ile ilgili düşüncelerimi belirtirken yazıcam. Öncelikle ailemizi ele alalım.
Bana göre, bizim için en değerli ve önemli varlıklar çekirdek aile diye tabir edilen çemberin içinde kalanlar. Yani anne - baba ve kardeşler. Diğer taraftan amca - hala - dayı - nine - torun - tombalak sınıfı ise geniş aile oluyor ki bunlar da önemli olmakla birlikte "ipimle kuşağım sikimle taşağım" diye tabir edebileceğimiz konuma kolaylıkla sokulabilirler. Hea bizim anne - babamızın çekirdek ailesi de ! kendi çocuklarının yanında bizim teyze - amca dediğimiz onların ise kardeşi ve ana babası olan kişiler. Sonuç olarak geniş aile de bir noktadan sonra olayın içine dahil olmuş oluyor.
- Peki neden ailemize açılmalıyız? Ya da neden açılmamalıyız? Kurduğumuz terazi de hangisi ağır basıyor, açılmak mı? Açılmamak mı? Ne getirecek - Ne götürecek?
- Ailemizi ne kadar tanıyoruz? Benim ailem modern görüşlüdür canım diye düşünürken, ok dönüp dolaşıp ailemizi gösterdiğinde ne olur?
- Ama, ben, sen, o açılmaz ise bizler nasıl anlaşılır ve farklı olmadığımızı millete anlatırız mı? Bizi farklı görmeleri, belli kalıplar içerisine oturtmaları, belli steorotipler etrafında çakılı kalmaları görünür olmadığımızdan dolayı olmuyor mu?
gibi gibi sorular çoğaltıla bilir. Burada yapmanız gereken herkes ve herşeyden önce kendiniz sonra aileniz sonra geniş aileniz sonra komşunuz sonra toplum gelir düşüncesini benimsemek.
ben > ailem > [ akrabalarım = dostlarım > toplum ] [ ] ==> el alem
Soruların cevaplarına geçmeden önce yukarıdaki denkleme bakalım. İlk başa kendimizi koyduk çünkü aslolan benliğimiz. Bugün atasözleri ve deyimlerimize kadar girmiştir.
* Önce can sonra canan
* Her koyun kendi bacağından asılır.
gibi gibi. 'Ben' e gelecek olursak;
- Kendiniz olarak eşcinsel olmanız ile ne kadar barışıksınız?
- İnandığınız din veya değerlerler ile eşcinsel olmanızı bağdaştırabildiniz mi?
- Eşcinsel olmak ne demek? Kendimi ve durumumu ne kadar iyi tanıyorum?
- Seçme şansım olsa idi Eşcinsel olur muydum?
- Dünyada yalnız mıyım?
- Ekonomik özgürlüğüm ne durumda?
Gelelim cevaplara;
Kişi ailesine ve çevresine açılmaya karar vermeden önce kendisi ile barışık olması gerekir. Kendiniz ile barışık olsanız da olmasanız da kafanızda en ufak bir soru işareti kalmaması için işinin ehli kişilerden psikolojik destek alın. Tabii ki çoğumuz ekonomik özgürlüğümüzü elde etmeden her ergen gibi ergenlik çağında eşcinsel olduğumuzu anladığımızdan dolayı mecburen ailenize (annenize) kafanızın karışık olduğunu ve psikolojik destek almak istediğinizi söyleyin. Yoksa kafanızdaki sorular sizi kemirecek, bu durum sosyal olmaktan tutun da, derslerinize kadar sizleri kötü etkileyecektir. Sinir stres ise cabası. Bu çağlarda intihar ise bir kurtuluş yolu olarak görülmektedir (ne yazık ne acı) asla böyle bir düşünce içerisine girmeyin hiç kimse ama hiç kimse sizden daha önemli ve kıymetli değil o yüzden ne dedik BEN > bla bla. Altı üstü hemcinsinizden hoşlanıyorsunuz o kadar. Daha ilerde yaşamınızda sizleri bekleyen iyi veya kötü neler var neler.
(uzun olunca okumuyorsunuz en azından sindire sindire okuyun hıh.)
Aileye açılmanın aileyle olan yakınlıkla ilişkisi var bence. Ben kendi çekirdek ailemle bile pek yakın olmadığımdan açılmayı pek düşünmedim ama yakın arkadaşlara açılmak eğer homofobik insanlar değillerse insanı rahatlatıyor. En azından ben rahatlamıştım, olmadığım biri gibi davranma zorunluluğundan ve kız arkadaşımın neden olmadığının sorulmasından kurtulduğum için.
YanıtlaSilEvet aile ile arandaki yakınlık önemli eğer bayramdan bayrama merhaba niteliğinde ise açılmak daha kolay olsa gerek :)
SilKendini yeni yeni taniyan escinseller icin cok yararli bir seri olacagindan eminim. Ben de kendimi kesfederken senin blogunu okurdum bak anilar geldi su an :')
YanıtlaSil:)) keşke herkes araştırmacı ve okuyucu olsa ama bu tarz konulardan ziyade seks içerikli veya seksi çağrıştıran başlıkların hit olması biraz üzücü :/
SilAçılmayı düşünenler için çok faydalı olacak bir serinin güzel bir girişi olmuş. Ellerine sağlık serinin devamını bekliyoruz :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Bay Gay; bakalım başladık bir yazıya oldukça da uzun olacak gibi :)
SilYine yeniden, her zamanki gibi eğitici, öğretici bir yazı :)) Ellerinize, kollarınıza sağlık efem :))
YanıtlaSilAçılma konusu gerçekten bence herkesin yazması gereken bir konu. Çünkü her gayin hayatının kendini kabullenmeden sonraki en önemli aşaması bence. Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde de social acceptance ( sosyal olarak kabullenilme) epey alt basamaklarda yer alıyor. Yani en temel insan ihtiyaçlarından birisi. Buradan kendime de ders çıkardım ben de yazmalıyım sanırım. :/ Ama yazacağım o kadar çok şey ve o kadar az vaktim var kiiiiii :((((
Senin Almanya maceran bitince yazarsın artık :D
SilAçılmak çok gerekli mi? Bu soruya 2 şekilde cevap verebiliriz: Birincisi: Evet gerekli! evlat denilen ve üzerinde hak iddia edilen canlı türünün üzerinde, cinsiyetine bakılmaksızın oluşturulan beklenti bulutunu dağıtmak için gerekli... Genel manada çevreden gelebilecek beklentileri kırmak için gerekli... Ve en önemlisi aslında sadece sıradan basit 46 kromozomlu insanlar olduğumuzu gösterebilmek için gerekli. Sadece çoğunluktan farklı olan tek şeyden oluşmadığımızı gösterebilmek için gerekli... İkincisi: İkincisi yok... :) Çok ısrar ederseniz bir örnekle açıklayayım: Bundan 10-12 yıl evvel sanki bir maden bulmuş gibi merhaba! dediğim herkese ikinci lafımın "Ben Eşcinselim!" olduğu bir süreç yaşadım... Eğlenceliydi... Büyüdük iş güç sahibi olduk, şimdi bakıyorum bir daha görmeyeceğimiz dediğimiz insanlarla sürekli karşılaşıyoruz. Karşılaşmak bir kenarda dursun size karşı tavırları 10-12 yıl öncesiyle aynı... Yatağınızdaki kişinin cinsiyetiyle yargılanıyorsunuz. Hemen bitiriyorum. Okuldaki arkadaşlarınıza açılmayın! ileride hepsi sizin rakibiniz olacak iş ortamında... Ve rekabet alimi zalim yapar! Ailenize açılın! Onlar sizi başlarından def etselerde akıllarından def edemezler... Ve düşmanını bile çok düşünürsen Seversin!
YanıtlaSilBu konuda deneyimli birisinin yazması çok iyi olmuş.. teşekkürler ;) sevgili Nakhar
SilNaKHaR' cım yorumun için teşekkür ederim. Aileye açılma konusunda dediklerinde çok haklısın burada önemli olan ne zaman açılmamız gerektiği.
SilRica ederim :) Bayrak yarışı gibi sürekli el değişiyor, herkes kendi savaşını veriyor... Elimizden gelen paylaşarak destek vermek... :) Bu hikayeden de birileri cesaret alacaktır... :)
Sildüşünenler için zor bir süreç. bunu aklımın ucundan bile geçiremiyorum hemen kolum kanadım kırılıyor sanki. ): prayers for bobby filmini de lise 3 te izlemiştim. 1 sene geçmesine rağmen zangır zangır titreyerek ağladığımı çok net hatırlıyorum :(
YanıtlaSilKesinlikle dolaptan çıkın arkadaşlar, büyük rahatlık.Tabi önce herşeyi ölçüp biçeceksiniz.Ailenizden olumlu tepki alırsanız gerisi iplik söküğü gibi geliyor. Anne-Babaya söyleyemiyorsanız bile mutlaka kardeşinize eğer yoksa arkadaşınıza söyleyin.İnanın insan daha bi özgüvenli oluyor dolaptan çıkınca.
YanıtlaSilAçılmak demek omuzlarındaki yükü paylaşmak demek bir noktada. ;)
SilBen aileme açıklayamıyorum. Korkuyorum. Zaten ailemle aram iyi sayılmaz. Onlara gay olduğumu söylesem beni evlatlıktan reddedecekler gibi geliyor. Kimseye söylemedim daha. Toplumun beni dışlamasından korkuyorum. Çoğu insan bu konuda ön yargılı.
YanıtlaSilSöylemek zorunda da değilsin zaten ;)
SilHiç kimseye söylemesem iyi olur mu sizce? Bu halimle de mutlu sayılırım aslında. ~Anonim~
SilSöylemek zorunda değilsin nasıl mutlu isen öyle kal ;)
SilEscinselligi kabullenmek zor.Babasinin escinsel oldugunu ogrenen biri olarak konusuyorum.Hala aklim almiyor durumu bir de ben de escinsel olacagim ama nafile olmuyor.
YanıtlaSilNe guzel babanla paylasabilirsin escinselligini diye de dusunmeyin. Ne yazik ki durumumu paylasabilicegim bi insan degil benim icin
bu konu biraz ilginç geldi, maille bana ulaşman mümkün mü?
SilYöntem ne olursa olsun benim aileme açılmam benim ölümüm demek, onlara vereceğim zarar ve travma da cabası. Ben artık böyle yaşamaktan yoruldum. Her şey o kadar boğucu ki.. Günlerdir ne yapmam gerektiğine dair bi şeyler arıyorum. Ben, ben olamadıktan sonra yaşamamın ne anlamı var ki? Başka çarem kalmadı, ebedi huzurdan başka...
YanıtlaSilacaba ömrümüz boyunca tek sıkıntımız ve tek gerçeğimiz eşcinsel olduğumuz mu? bizler eşcinselliğimize fazla anlam yüklemiyor muyuz? hayata tutunma ipimiz eşcinselliğimiz mi yani sadece? Hayat cinsel yönelimimizden ibaret değil. Sabretmek ve her zaman dediğimiz gibi kendi hayatımızı çizmek en önemlisi. Sen hele bi kendi ayaklarının üzerinde dur bakalım sonrasında yaradan ne gösterir. Hiç bir şey kendi benliğinden ve yaşamından önemli değil.
Sil